Toscane is geen gebied met een grote seismologische activiteit en echt zware aardbevingen zijn er in de lange geschiedenis van Florence dan ook nauwelijks te melden. Als de aarde dan toch ineens begint te beven is dat dus best wel even schrikken.
De eerste keer dat ik in Florence een flinke aardschok meemaakte stond ik op de begane grond tegen een deurpost geleund in de computerwinkel waar ik destijds werkte. Ik herkende het fenomeen niet eens als zodanig en dacht dat ik een spontane duizeling had, een voorbode van een zware Italiaanse verkoudheid ofzo. Ik besefte niet dat ik stilstond en het juist de wereld om mij heen was die bewoog. Toen ik mijn Italiaanse collega als een speer door de winkel naar de uitgang zag rennen, begon het me pas te dagen dat er misschien wat aan de hand was.
Ik heb in de 2 decennia dat ik in Florence woon heel wat kleine aardschokken meegemaakt, maar mijn meest memorabele aardbeving beleefde ik een aantal jaren geleden toen het epicentrum in het noorden vlakbij Bologna lag. Ik had mij op kantoor net even afgezonderd op het toilet om gehoor te geven aan de roep van de natuur, toen de aardbeving toesloeg. Het was een flinke beving maar voor mijn gevoel duurde het kreng eindeloos. Bij iedere seconde die ik schuddend op de pot zat, zag ik steeds duidelijker voor me hoe ik met mijn broek op mijn enkels uit de puinhopen van het gebouw zou worden gevist.
Denk nou niet dat het hier zo gevaarlijk is, want ook al schudt de bank of het bed wel eens, er is bijna nooit schade aan gebouwen en soms gaan er jaren voorbij zonder zelfs maar één schokje. Maar zoals altijd bevestigt de uitzondering de regel en in de dagen voor Kerst 2014 werden honderden aardschokken geregistreerd. Het epicentrum lag op slechts 20 kilometer ten zuiden van Florence in de Chianti streek. De schokken onder de 2.5 op de schaal van Richter voelde ik niet op de vijfde verdieping waar ik woon, maar bij iedere zwaarder schok voelde ik mijn computertafel heen en weer gaan onder mijn handen. Bij 3 en hoger schudde de bank en kraakte de balkondeur. Bij 3.5 ging het bed zodanig heen en weer dat we er om 5 uur ‘s morgens wakker van werden. Bij de zwaarste aardbeving uit de reeks van 4.1 op de schaal van Richter moest ik eerst de monitor en vervolgens de tv vasthouden omdat beiden vervaarlijk stonden te wiebelen.
Ik vertrouw erop dat mijn flat van 20ste eeuwse bouw wel tegen een stootje kan, maar toch went het nooit en iedere keer wanneer de aarde onder mijn voeten beeft gaat het als een schok door mijn heen: TERREMOTO!
