Florence mocht dan deze zomer helemaal in het teken van het WK Wielrennen hebben gestaan, de fietspaden in de stad laten toch nog heel wat te wensen over. Mede door toedoen van burgemeester Renzi zijn er in de afgelopen jaren behoorlijk wat kilometers fietspad bijgekomen, maar helaas valt het niet mee om in een drukke stad als Florence ruimte te reserveren voor fietsers. Veel fietspaden worden dan ook meerdere malen onderbroken of houden gewoon ineens op en dan moet je het als fietser zelf maar uitzoeken.
Voor mijn eigen veiligheid heb ik dan ook altijd alleen maar in mijn eigen wijk rond gereden en waag ik mij niet op drukke straten of in het oude centrum, waar het risico dat je van je fiets wordt gereden erg groot is.
Nederlanders denken misschien dat Italiaanse fietsendieven alleen in de klassieke dramafilm “Ladri di biciclette” voorkomen, maar niets is minder waar. Er zijn van mij al vier fietsen gestolen in Florence, gewoon in mijn eigen straat. Nadat fiets nummer vier op een ochtend ineens niet meer aan het hek naast de voordeur stond en alleen de zware anti-diefstal ketting er doorgeknipt nog lag, had ik er zo de pest in dat ik besloot geen nieuwe fiets meer te kopen. Ik ging wel lopen! Dat heb ik een jaar volgehouden en toen kreeg ik ineens weer zin in een fiets, maar dit keer zou ik het met een tweedehandsje gaan proberen.
Na een korte online zoektocht ontdekte ik dat er een verkooppunt voor gebruikte fietsen bij mij in de wijk zit. Piedelibero (Vrije voet) is de zeer toepasselijke naam voor een gezamenlijk project van de stichting Ulisse en de gemeente Florence, waarbij gevonden fietsen uit het stadsdepot door gedetineerden in de gevangenis van Sollicciano worden opgeknapt en weer doorverkocht aan het publiek. Grote kans dus dat mijn vier gestolen fietsen ook via dat circuit weer aan een nieuwe eigenaar zijn gekomen.
Via de website kun je elke week zien welke fietsen er beschikbaar zijn en als er iets van je gading tussen zit, kun je online reserveren. Vandaag ben ik mijn “nieuwe” fiets gaan ophalen en ben er blij mee naar huis gereden. Het is geen schoonheid, vaal beige met wat krassen en vlekken, maar ik heb liever een lelijke fiets dan eentje die strak in de lak zit en binnen de kortste keren weer gejat wordt.