De Nederlandse beeldend kunstenaar Rogier Ruys bracht tijdens de Florence Design Week in mei van dit jaar zijn Art Into Music collectie naar de Renaissance stad voor een expositie in het Grand Hotel Minerva. Eerder dit jaar exposeerde hij o.a. al in Kasteel Rijnhuizen, Galerie RoBa en het ARtParkS Sculpture Park in Guernsey. Er is een vast collectie van Rogier’s werk te vinden in Galleria De’ Marchi in Bologna en staat er nog een Italiaanse datum op het programma met Art Milano deze zomer.
Bovendien kwam een aantal dagen na ons gesprek de bevestiging dat het Florentijnse Galeria360 in Via Il Prato Rogier’s werk gaat exposeren, de feestelijke opening zal 25 juni om 19:00 plaatsvinden.
Ik ontmoette Rogier in het Grand Hotel Minerva waar we omringd door zijn muziekbeelden van Art Into Music praatten over zijn werk. De 2-meterlange kunstenaar maakte een hele laidback indruk, maar het werd me al snel duidelijk dat Rogier een bevlogen mens is die hartstochtelijke passie voor zijn werk koestert. En ondanks dat hij zelf zegt dat hij een doener is, doet hij het als denker ook helemaal niet slecht.
De 51-jarige Bredase kunstenaar was mede door zijn dyslexie al op jonge leeftijd een doener die van alles ondernam, of “belevend leefde” zoals Rogier het zelf noemt. Nadat hij een jaren in de tandenkunst had gezeten, besloot hij om de kronen en bruggen te laten voor wat ze waren en met een rugzak trok hij de wijde wereld in en bracht 2 jaar door in Nieuw Zeeland, Canada en Luxemburg.
Op zijn veertigste besloot hij om zich fulltime aan de kunst te gaan wijden en omdat het toen toch wel een beetje laat was om nog een opleiding aan de kunstacademie te gaan volgen, koos Rogier ervoor om zichzelf het vak te leren door ontzettend hard te werken en op zoek te gaan naar nieuwe vormen in het realistische en het figuratieve.
Ik vind het mooi om beide skills te doen, zowel het realistische zoals portretten en handen vooral. Ik ben op dit moment met een concept bezig om handen te maken, waaronder een hand van 3 meter groot. Maar naast het realistische blijft het figuratieve ook een heel belangrijk onderdeel van mijn werk.
Niet alleen design maar ook muziek speelt een belangrijke rol in het leven van Rogier. Met zijn trompet heeft hij op vele nationale en internationale podia gestaan en speelde van jazz tot klassiek tot pop en op dit moment legt hij de laatste hand aan zijn eerste DJ plaat die binnenkort op iTunes te verkrijgen zal zijn.
Omdat ik vanaf mijn negende al te maken heb gehad met dyslexie dan ga je toch proberen om je op andere manieren te uiten zoals met muziek bijvoorbeeld en dus ben ik gaan trompet spelen.
Rogier’s grote liefde voor muziek en bewondering voor de grote muzikanten leidde er een jaar of 6 geleden toe dat hij Moore Music maakte, zijn eerste muziekbeeld met een knipoog naar de Engelse beeldhouwer Henry Moore. Omdat Rogier zelf zo vaak naast een sax of een piano heeft gestaan is hij zo goed in staat om de essentie van de muzikant in zijn beeldjes te vangen.
Rogier is een grote voorstander van kunst met een naam en al zijn werken hebben een titel waarmee hij duidelijk maakt wat hij er mee bedoelt, los van wat de toeschouwer erbij denkt en voelt.
Wat Rogier graag met zijn muziekbeelden zou willen bereiken is dat een muzikant zichzelf in het beeld herkent en ontzettend blij is om eindelijk iets te krijgen dat muziek uitademt. Verschillende van Rogier’s beeldjes van Art Into Music zijn als award uitgereikt en staan bij prominente musici in de kast.
Het beeldje van de Nederlandse Martin Luther King Awards is ook van Rogier’s hand en werd o.a. gewonnen door Job Cohen en Marco Borsato.
Op zijn to do lijstje staan nog de accordeonist en de harpist om te maken, maar daar begint hij pas aan als die juiste inspiratie vindt, of zoals hij het verwoordt “er echt zin in heeft”.
“Inspiratie is de adem van de geest, van de ziel en door werken krijg je inspiratie. Gewoon werken! Aan de bak! Doen!”
Hoewel de meeste van Rogier’s beelden alleen maar in handzaam formaat te verkrijgen zijn, denkt hij meestal toch in het groot als hij met een nieuwe sculptuur begint. “Ik houd namelijk van monumentale beelden”. Zo is Het Verhaal dat als presse papier op de piano van Hotel Minerva ligt in het groot uitgevoerd en staat in Den Haag bij de stichting Lezen & Schrijven van Prinses Laurentien. Een ander voorbeeld is de Dutch Design Denker gemaakt met een vette knipoog naar August Rodin, het oorspronkelijke bronzen beeldje staat bij Rogier’s vriendin op de piano, maar de uitvoering van anderhalve meter hoog zal binnenkort naar een advocatenkantoor in Chicago verhuizen.
“Ik maak het ontwerp klein, maar bedenk het groot. Het groot maken is helemaal niet het probleem, dat kan ik.”
Wat wel het probleem is is dat voor grote beelden, zeker in brons gegoten, een dikke portemonnee nodig is. Rogier maakt dan ook altijd eerst een prototype van PIR schuim gecoat met gips dat geëxposeerd kan worden in de hoop dat een investeerder er zijn oog op laat vallen zodat er geld beschikbaar gesteld wordt om het beeld in brons of kunststof uit te voeren.
Rogier hoopt dat het concept van Art Into Music wereldwijd omarmt wordt en niet zo zeer omdat hij er rijk van wil worden. Als er ergens een beeldje van hem wordt uitgereikt is hij al blij als de reis en hotel betaald worden om zodat hij er in de zaal bij kan zijn. Dat klinkt heel bescheiden maar toch is hij er ook niet vies van om groot te dromen en hoopt op een metershoog beeld van zijn hand voor een theater van Joop van den Ende.
Er wordt veel over kunst en muziek gezegd en geschreven maar eigenlijk moet je het natuurlijk gewoon voelen.
“Kunst en muziek is de taal van wereld. Het is grensoverschrijdend en verbindt met elkaar.”
Maar Rogier beseft dat kunst tegelijkertijd ook agressie kan oproepen, neem nou bijvoorbeeld de Pindakaasvloer van Wim T. Schippers. Heel Nederland valt erover maar het ligt wel in het Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam.
Een andere gevleugelde uitspraak van Rogier is: “Schoonheid gaat verder dan het oog ziet en handen voelen“. Hij ging daar tijdens ons gesprek dieper op in en legde uit dat schoonheid is veel meer dan knap of mooi. Als je verliefd bent op een dame, of op een beeld of op muziek of op een gebouw dan is dat een alomvattend iets dat in verschillende lagen in je gevoel zit. Je kan je afvragen waarom je iets zo mooi vindt en als je dan beter door alle lagen heenkijkt dan begrijp je het. Neem de tijd om iets goed te bekijken en dan kun je schoonheid ontdekken in een bloem maar ook in het eelt op een paar werkmanshanden.
Waar het om gaat is dat we anders naar dingen moeten proberen kijken en durven om onbevangen te zijn en het referentiekader waarmee we de wereld om ons heen kleuren los te laten zodat we kunnen verdwalen en nieuwe dingen kunnen ontdekken.
“Als ik een beeld maak probeer ik gefocust te zijn en tegelijkertijd los te zijn in een soort vrije val om tot nieuwe ideeën en ontwerpen te komen. Het kan een week duren of een jaar, maar daar ben ik naar op zoek.”
En om met de wijze woorden van Sting af te sluiten: Don’t over rehearse, want daarmee raak je de oorspronkelijkheid van het idee kwijt.
Werk van Rogier Ruys is vanaf 25 Juni 2015 te zien in Galleria360, Via Il Prato 11R, Florence
RogierRuys.com website.