De abdij en het bos van Vallombrosa

Zo’n 35 km ten zuidoosten van Florence ligt de abdij van Vallombrosa omringt door het groen van het natuurgebied het Bos van Vallombrosa. Het bos strekt zich over 1279 hectaren uit en varieert in hoogte van 450 tot 1450 meter boven zeeniveau.

Al in de 11de eeuw vestigden een groep monniken zich in deze bossen en stichtten de abdij dat het moederhuis van de kloosterorde van de Vallombrosianen zou worden.

De abdij is als een vesting omringd door hoge muren en zoals een klooster betaamt maakt het gebouw een strenge indruk. Via de poort kom je in de grote binnentuin waar de monniken ook tegenwoordig nog een moestuintje bijhouden. Vroeger leefde men hier geïsoleerd van de buitenwereld en moesten de monniken in hun eigen onderhoud kunnen voorzien. Het bos was een belangrijke bron van grondstoffen en de lange boomstammen werden aan Florence verkocht voor de huizenbouw.

Aan de binnenplaats bevindt zich de apotheek van de abdij waar van alles en nog wat verkocht wordt: van religieuze snuisterijen tot zeep, honing en chocolade.

De kerk van de abdij is op deze zonnige dag uitsluitend verlicht door het natuurlijke licht dat door de ramen naar binnen schijnt, hier en daar aangevuld door een elektrische kaars. De zijkapeltjes zijn in het schemerdonker gehuld en daardoor mis ik hier en daar een opstapje en moeten mijn ogen eerst aan het donker wennen voordat ik de muurschilderingen en beelden kan bewonderen. Het schetst daarentegen wel een goed beeld van hoe het er hier vroeger aan toe ging voordat het elektrische licht werd uitgevonden.

Dat de tijd hier niet helemaal heeft stil gestaan bewijst dit papier op de deur:

Hoewel God op verschillende manieren met je kan communiceren … is het zeker dat Hij je niet op je mobiel zal bellen!
Dus … zet hem uit! Bedankt!

In het uitgestrekte Bos van Vallombrosa zijn verschillende wandelrouten uitgestippeld die goed staan aangegeven. Er zijn diverse mogelijkheden in de buurt om een hapje te eten en op de grote ligweide staan picknick tafels.